کد مطلب:28564 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:97
ابن عبّاس گفت: زیرا تو از انسان های پست و فاسدی، و قریشیان، بزرگوار و نیك اند و باطلی را كه درباره اش اطّلاعی ندارند، بر زبان نمی رانند، و حقّی راكه می دانند، كتمان نمی كنند. قریش، برترینِ مردم در عقل و خِرَدند و بلندْ رایت ترین مردم اند. تو وارد قریش شده ای؛ ولی از آنان نیستی.تو از میان دو بستر به دنیا آمدی. نه مركَبت در بنی هاشم است و نه قافله ات در فرزندان عبد شمس، و تو همان گناهكارِ فرومایه ای، گم راهِ گم راه كننده! معاویه تو را بر گُرده مردم، سوار كرد و تو با تدبیرهای او بزرگی می كنی و با عطابخشی او آقایی می كنی.[1].
2352.العقد الفرید- به نقل از ابو مخنف-: عمرو بن عاص، حج گزارد و به عبد اللَّه بن عبّاس برخورد.بر جایگاه او و احترام مردم نسبت به وی و منزلت او در دل ها رشك بُرد و گفت: ای ابن عبّاس!چرا وقتی مرا می بینی، روی برمی گردانی، چنان كه گویا میان دیدگانت زخمی است؟ و چرا من هرگاه در حضور مردم هستم، ترسو و بدگو هستم؟